پیمان نودینیان ٬ بها ملکی و رامین زندنیا سه تن از اعضاي انجمن صنفي معلمان كردستان با قرار وثيقه 150 ميليون توماني از زندان آزاد شدند

پیمان نودینیان ٬ بها ملکی و رامین زندنیا سه تن از اعضاي انجمن صنفي معلمان كردستان با قرار وثيقه 150 ميليون توماني از زندان آزاد شدند

انجمن صنفي معلمان كردستان : روز سه شنبه ۲۹/۶/۹۰ اعضای بازداشت شده ی انجمن صنفی معلمان کردستان با سپردن صد و پنجاه میلیون تومان و ثیقه از زندان آزاد شدند.لازم به توضیح است در پی بازداشت شدن پیمان نودینیان ٬ بها ملکی و رامین زندنیا  در روز دوشنبه  دیگراعضای انجمن تا پاسی از شب مقابل دادگاه تجمع کرده بودند. در روز سه شنبه نیز اعضای انجمن به تجمع خود ادامه دادند.پس تلاش های بسیار و با گرفتن نامه ی آزادی ٬در مقابل درب زندان تجمع کرده و  از دوستان خود استقبال گرمی نمودند. انجمن صنفی معلمان کردستان از تمامی همکارانی که برای آزادی این دوستان تلاش کردند تشکر می کند.همچنین لازم است انجمن درود خود را تقدیم فعالین کانونها در دیگر شهرهای ایران و فعالین کارگری و دانشجویی که با انجمن کردستان همراه بودند ٬ نماید.

عضو هیئت امنای پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش خبر داد" اقدام عجیب حاجی‌بابایی در جلسه هیئت امنا "

«در آخرین جلسه‌ای که هیئت امناء پژوهشگاه مطالعات داشت هیچ‌گونه بحثی در خصوص ادغام انجام نشد، اما وقتی صورت‌جلسه را برای امضاء آوردند در کمال حیرت دیدم که بندی را به مصوبات اضافه کرده‌اند که در خصوص ضرورت ادغام با سازمان پژوهش بود.»

گروه اجتماعی- ادغام پژوهشگاه مطالعات آموزش‌و‌پرورش در سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی این وزارت‌خانه، با دخالت مستقیم وزیر وارد فاز جدیدی شده است. پژوهشگاه مطالعات از معدود زیرمجموعه‌های این وزارت‌خانه است که با توجه به استقلال ردیف بودجه‌اش از وزارت‌خانه، تحقیقات و گزارش‌هایش از اعتبار خاصی برخوردار بوده و بیش از 50درصد اعضاء هیئت علمی آموزش‌وپرورش در آن فعالیت دارند.
آغاز روند این ادغام از مصوبه معاونت نیروی انسانی و شورای عالی اداری دولت، در اسفندماه گذشته شروع شد که مقرر گردیده بود پژوهشگاه مطالعات با سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی وزارت آموزش‌وپرورش ادغام شود. اما با دخالت کمیسیون آموزش مجلس جلوی این امر گرفته شد تا این‌که در آخرین جلسه هیئت امناء پژوهشگاه اتفاقات جدیدی رخ داد که در نوع خود بی‌سابقه است.

بازداشت سه تن ازاعضاي انجمن صنفي معلمان کردستان

 

بازتابي از زندگي : دیروز دوشنبه 28 شهریور، سه تن از عضو های انجمن صنفی معلمان کردستان به نام های رامین زندنیا، بها ملکی و پیمان  نودینیان  بازداشت شدند. این بازداشت درپی فراخوان چهار شنبه ی گذشته به شعبه ی چهارم بازپرسی دادگاه انقلاب سنندج انجام گرفت. دوستان را برخی از همکاران و خانواده هایشان تا درگاه دادگاه انقلاب همراهی نمودند. بر پایه ی برخی شنیده ها  پس از گفتگوی آنها با دادستان برای هر سه تن قرار بازداشت صادر گردید و روانه ی زندان شدند.  دادگاه برای هر یک وثیقه ای 50 میلیون تومانی تعیین کرد که چون زمان اداری به پایان رسید وثیقه ها برای دوشنبه آماده نشدند.دوستان انجمن صنفی و خانواده هایشان امیدوارند با سپردن وثیقه ها بتوانند در آستانه ی مهر این فرهنگیان را به کانون گرم خانواده هایشان بازگردانند. 

خاطره بهجت آباد؛ غزلی بسیار زیبا و بی نظیر از سیدمحمدحسین بهجت تبریزی، متخلص به شهریار

خاطره بهجت آباد؛ غزلی بسیار زیبا و بی نظیر
از سیدمحمدحسین بهجت تبریزی، متخلص به شهریار به زبان ترکی و ترجمه آن به فارسی
به مناسبت 27 شهریور روز درگذشت شهریار که به «روز شعر و ادب فارسی» نامیده شده است.
بهجت آباد، نام تفرجگاهی بوده که شهریار با معشوقه خود قرار می گذارد که همدیگر را در آن جا ببینند، ولی خانواده دختر که با ازدواج وی با شهریار مخالف بودند و او را به عقد یک سرهنگ ارتش رضا خان قزاق در می آورند، از این قرار مطلع می شوند و مانع این دیدار می شوند.
شهریار ماجرای انتظار خود را در غزلی سوزناک این گونه سروده است:

ناگفته‌هایی درباره شکنجه‌شده‌های کهریزک،بازجویی‌های تحت فشار.../نامه‌ای از زندان: من، محمد داوری، کیستم؟

۲۶,۰۶,۱۳۹۰

محمد داوری، روزنامه نگار، سردبیر وب سایت سحام نیوز، عضو ستاد انتخاباتی مهدی کروبی و فعال حقوق معلمان، یکی از زندانیان بند ۳۵۰ زندان اوین است. او بیش از دو سال است که بدون بهره مندی از حق مرخصی، در زندان به سر می برد و انواع فشارها و تهدیدها را از سر گذرانده است.

او در نامه ای مفصل که از زندان اوین برای سایت کلمه ارسال کرده، بخشی از وقایع این دو سال و همچنین گوشه ای از زندگی خود را مرور کرده است. محمد داوری در این نوشته از فعالیت های خود در دفتر مهدی کروبی و همچنین ملاقات و مصاحبه با شکنجه شده های زندان کهریزیک و کسانی که در این زندان و دیگر زندان ها مورد تجاوز جنسی قرار گرفته اند، پرده بر می دارد و تاکید می کند که طی بازجویی ها و دو سال زندان، هیچ یک از مقامات مسوول نتوانسته اند صحت این مستندات را زیر سوال ببرند.

او در بخشی از نامه اش می نویسد: اگر خلاف مستندات ما ثابت شده بود، تا به حال آنها مستندهای تلویزیونی بسیاری درباره آنها پخش می کردند؛ در حالی که تنها سکوت کرده اند و هرگز نتوانسته اند اساس گفته های کسانی را که از شکنجه و تجاوز در زندان ها گفته اند، زیر سوال ببرند.

داوری همچنین تاکید می کند که هرگز در زندان تقاضای عفو و بخشش نمی کند، چرا که به عقیده ی او، این مسوولان متخلف هستند که بی گناهان را به زندان انداخته اند و آنها باید از این زندانیان تقاضای بخشش کنند؛ زیرا ظالم است که نیازمند عفو است و نه مظلوم.