گزارش كنگره آفریقای جنوبی

پیمان نودینیان

به محض بازگشت از سفر دوستان زيادي از كانونهاي مختلف با تماس هاي تلفني متعدد ،خواهان ارايه گزارشي جامع از كنگره ششم آموزش بين اللملل بوند.بنده نيز دست بكار شدم.اما ضايعه ي جانسوز درگذشت رضا حاتمي همه چيز را تحت تاثير خود قرار داد.حادثه بحدي تكان دهنده بود كه همه ي فعالين كردستان را از فعاليت هاي روتين نيز بازداشته بود.بدون شك فقدان رضا حاتمي ضربه ي بزرگي به جنبش اجتماعي ايران خواهد بود.آنچه در پي مي آيد محورهاي كلي بحث هاي مطرحه شده در كنگره و حاشيه هاي آن بود.پس تلاش من براين است از حرافي پرهيز كرده و بصورت موجز و مختصر پيام اين اتفاق مهم رسانده شود.

قبل از وارد شدن به مباحثات كنگره ارايه ي توضيحي اندك ضروري است.بيش از 1200 نماينده از اتحاديه هاي معلمان از حدود 154 كشور حضور داشتند كه علاوه بر آن 400ناظر و همچنين نمايند ه ي اتحاديه هاي كارگري در كنگره حضور پر رنگ داشتند.اكنون اين پرسش به ذهن متبادر مي شود كه جهت گيري خطوط فكري كنكره به كدام سو بود؟آيا مواضع اتخاذ شده در سخنراني ها و قطعنامه هاي پيشنهادي بر متن يا كانتكس خاصي استوار بود؟ آنگونه كه در سخنراني ها و گزارش دبيركل به كنگره بر مي آمد ،بحران اقتصادي موجود در جهان و برآيند هاي سياسي آن نگرش اساسي و دست بالايي در تبيين پديده ها داشت.

اقتصاد جهاني براي جبران خسارت هاي ناشي از ركود ونبودن تقاضا ،به امنيت و معيشت مردم حمله كرده است.كاهش بودجه عمومي ، بودجه بهداشت و آموزش ،اخراج سازي ،خصوصي سازي مدارس ، بالا رفتن سن بازنشستگي ،تنها بخش هايي از اين سياست جهاني است.حال چون اتحاديه هاي كارگري درجهان در طول بيش از صدو پنجاه سال مبارزه جنبش كارگري دستاوردهاي بزرگي را بدست آورده و هميشه در صف اول تامين معيشت كارگران (مزد بگيران) بوده اند ،براي باز پس گيري حقوق خود از دولت ها آرايش هاي بزرگي را در سطح جهان شروع كرده اند.پس بايد گفت كه نگاه كنگره بر اساس همين تحليل شكل گرفته بود.

شعار اصلي كنگره اين بود "‌ دنياي بهتري را در آينده با كيفيت آموزش بسازيم."وقتي سخن از كيفيت آموزش بميان مي آيد مسايل زيادي در ذيل اين مقوله ي مهم مطرح مي شود :

1 - مبارزه با خصوصي سازي مدارس

2- برابري جنسيتي

3- تضمين حقوق مدني و اجتماعي افراد با گرايش هاي جنسي مختلف

4- حقوق حرفه اي معلمان

5- محافظت اجتماعي كه شامل مدرسه از لحاظ فيزيكي و كلاس ها و امنيت اجتماعي دانش آموزان مي باشد.

6- حقوق سياسي معلمان .

به نظر مي آيد كه توضيح اين نكته ضروري باشد كه چرا خصوصي سازي نمي تواند تضمين كننده ي عدالت آموزشي باشد؟آموزش حق تمام افراد جامعه فارغ از نژاد ،مذهب وزبان است.با تبديل شدن آن به كالاي قابل خريد و فروش بخش بزرگي از افراد طبقه ي متوسط و طبقات پايين توان خريد آن را نخواهند داشت.در نتيجه بخش زيادي از آن بي بهره خواهند بود.علاوه بر آن در سالهاي اخير با تفوق انديشه بازار محوربرآموزش و پرورش نگرش كيفي جاي خود را به سياستهاي كمي بخشيده است.پس اين اصل يعني دفاع از آموزش غيرخصوصي و عمومي ،آشتي ناپذيرترين خط قرمز اتحاديه ها با انديشه هاي ليبرالي است.

البته براي هركدام از موارد عنوان شده ساعتها بحث در جريان بود.آنچه كه بسيار جالب است .آن است كه سازمان هاي جهاني در حال تدوين سند جهاني آموزش وپرورش هستند كه اين مي تواند مهم ترين رخداد تاريخ مدرن بشر باشد.آنهم سندي كه نه توسط دولت ها بلكه بوسيله اتحاديه ها كه حافظ منافع مردم بود ه اند،تدوين شود.

منبع : زانياري(انجمن صنفي معلمان كردستان)